Laat de juf les geven en de trainer trainen

Waarom ik in godsnaam de dubbele voetbalplaatjes van onze jongens meeneem naar mijn handbalwedstrijd. Dat is de vraag die mijn lief afgelopen dinsdagavond stelde. En toen hij dat zei, moest ik mezelf ook wel een beetje uitlachen. En daarmee ook mijn handbalvriendinnen. Sorry meiden. 

Het is natuurlijk ook best wel een beetje gek. Want hoezo zijn wij als moeders (lees volwassen vrouwen) voetbalplaatjes aan het ruilen? Is het niet de bedoeling dat de kinders dat zelf doen? En is dat ook niet het leuke aan verzamelboeken? Dat je moeite doet en dan een voldaan en trots gevoel hebt als jouw boek vol is?

Yep dat is de bedoeling, maar op één of andere manier gaan wij ons daar mee bemoeien. Waarom? Geen idee. Ik denk in mijn geval dat het is omdat ik wil dat het boek gewoon snel vol is. Zijn we van het gezeur af dat de één Frenkie al wel heeft en de ander nog niet en kunnen al die plaatjes die ik door het hele huis vind weg.

Maar dat ‘gebemoei’ doen wij als ouders van tegenwoordig niet alleen bij verzamelacties helaas. We hebben er namelijk een handje van om ons met meer te bemoeien. Met alles eigenlijk. Met wie ze spelen, hoe slim ze zijn, welke sport ze doen, in welk team ze vervolgens sporten, wat ze eten, wat ze dragen, hoe het kerststukje er uit ziet en dus hoe snel hun voetbalplaatjesboek vol zit.

Of dat bij ons vroeger ook zo ging, vroeg ik aan mijn moeder. Ik kon het me namelijk niet herinneren. En dat klopte. Een kort en krachtig ‘nee’, was namelijk het antwoord. Ze bracht ons de eerste paar dagen naar school en de volgende acht jaar gingen we zelf en kwamen we ook weer zelf thuis. En dus gingen we ook zelf naar vriendjes en kwamen we weer zelf thuis.

Sporten? Tsja, echt heel veel zeggenschap had ik niet in het feit dat het handballen bij SRC werd. Maar ook daar ging ik zelf heen. Er was een trainer en een coach en die bepaalden. In het papieren clubblad (de Facet) stonden de tijden en de teamindeling. En dat namen we voor kennis aan. Punt. 

Wat waren wij vroeger knappe kinderen! Maar zonder gekheid. Natuurlijk veranderen de tijden. Er is meer verkeer en de straten zijn drukker. We hebben meer kennis tot onze beschikking, waardoor we van veel meer dingen verstand (denken te) hebben. En we hebben de middelen tot onze beschikking waardoor onze wereld vele malen groter is. O ja, en al onze kinderen zijn hoogbegaafd en hebben het talent in zich om topsporter te worden 

Maar dan toch. Voetbalplaatjes, laat ze die lekker zelf verzamelen. Daar is het immers voor bedoeld. Kunnen wij na de handbal gewoon doen waar we goed in zijn. Cola drinken en chips eten. En laat de juf les geven en de trainer trainen. En laat ze lekker zelf naar school gaan. O nee, dan ga ik die kus bij de klas teveel missen ;)
 

Marjolein